Hallo hollanders,

Terwijl het winterse weer bij jullie hopelijk wat afzakt is het hier de koudste tijd van het jaar met temperaturen van rond de 32 graden. Gek idee he? Gelukkig is dit weer wel een beetje mijn ding. Inmiddels ben ik al 7 weken van huis en 4 weken in Can Tho, ik kan me echt niet voorstellen dat mijn vrijwilligerswerk vorige keer nu al klaar was. Ik ben hier nog lang niet klaar dus ben blij dat ik nog 6 weken te gaan heb. Inmiddels is mijn onmiddellijke gevoel van thuis zijn uitgebreid met ook de praktische voordelen van ergens een tijdje zijn. Zo weet ik steeds beter in één keer de juiste lichtknopjes te vinden, weet ik waar je de beste broodjes kan scoren en fiets ik vrolijk door de stad naar alle projecten en 's avonds naar de leukste restaurantjes. Het verkeer hier is ook nog steeds lachen. So far heb ik twee regels weten te ontdekken: 1. hoe groter je voertuig, hoe meer rechten. 2. Toeteren is hier aan de orde van de dag en betekent zoiets als 'ik zou maar aan de kant gaan want ik kom er langs'. Als je dit eenmaal door hebt is er een georganiseerde chaos te ontdekken en wordt erdoorheen fietsen extra leuk :-). Wij wonen op zo een 7 km van het centrum en zitten dus in een toerististenvrije zone. Regelmatig wordt er door voornamelijk kinderen en mannen 'HELLO' naar ons geroepen, waarna er hard wordt gegrinnikt als we terug zwaaien. Dit continue omringt zijn door vietnamezen heeft ook zijn weerslag op ons. Als we een keer in het centrum zijn, staren we naar andere blanken als toeristen op safari (oh kijk, een zebra!). Dat wordt nog wat als ik me straks weer ga reizen en me in de toeristische gebieden ga begeven.

De afgelopen twee weken lagen de projecten op een wat laag pitje door tet, het Vietnamese nieuwjaar. Dit werd hier gevierd met groots vuurwerk, wat we op de grote brug moesten gaan kijken volgens wat locals. Wij daar dus heen gegaan. Er wordt niet afgeteld, maar het vuurwerk 'barst opeens los', waarop alle Vietnamezen ooh-en en aah-en alsof hun leven er van af hangt. En heel eerlijk gezegd waren wij minder impressed, het is vergelijkbaar met het vuurwerk ter afsluiting van de Kwakelse kermis. Maar we hebben ons goed vermaakt hoor, dat wel. De terugtocht was chaos. Iedereen verdween na het vuurwerk meteen naar huis dus er was dikke scooterfile (de spaarzame autos die hier rijden waagden zich gelukkig niet in de chaos die avond), waar wij ons op ons fietsje doorheen moesten manoeuvreren. Uiteindelijk rond half 2 thuis, waarna we de volgende ochtend op half 8 werden verwacht bij de pagoda voor ontbijt. Geen cruesli en yoghurt of broodjes kaas maar hotpot, tofu, rijst en gefrituurde bloemkool. Heftig! Wel grappig dat ik, omdat ik in april nog Thais nieuwjaar vier met Rianne, dit jaar drie keer nieuwjaar vier. 2015 moet mijn jaar wel worden dan he?

Afgelopen weekend zijn we nog naar Vinh Long gegaan met twee Vietnamese studenten die we kennen van het Charity Hospital. Daar in een mooie homestay gebleven, een kookcursus gedaan, een boottocht gemaakt en een snoepjesfabriek bezocht. Er was wat gedoe over de vietnamese manier van regelen maar we hebben ons goed vermaakt, compleet met een heerlijke slappe lach bui toen we met de vijf vrijwilligers op bed lagen. Nog fijner was het gevoel van echt thuiskomen na twee dagen.

City orphanage is nog steeds mijn mooiste project. Inmiddels kennen we de kinderen steeds beter en krijgen we ook contact met de moeilijkere kinderen. Wat maakt dat het mooi en dankbaar werk zeg! Al blijft het moeilijk om soms te zien dat de leidsters kinderen zonder reden een schop geven, de kinderen zich weer terugtrekken als je ze noodgedwongen moet terugleggen en er kinderen zijn die zichtbaar heel veel pijn hebben. Waar ik wel heel trots op ben is dat ik met twee vrijwilligers bezig ben met het opzetten van wat algemene verbeteringen. Als eerste stap hebben we alle materialen uitgezocht en volgens een strak systeem opgeruimd. Alles is nu gelabeld, getest en overzichterlijk. Het klinkt simpel maar het scheelt zo veel. We willen nog een inventarislijst opstellen, die doorgestuurd kan worden naar de nieuwe vrijwilligers, zodat zij beter weten wat wel of niet handig is om mee te nemen. Inmiddels zijn we bezig met het aanleggen van overdrachtsmappen waardoor er hopelijk niet elke keer zoveel informatie verloren gaat. Best nog een klus, want het gaat om 9 projecten maar ook dit lijkt me iets dat veel kan toevoegen :).

De komende twee weken vertrekken er veel huisgenootjes. Terwijl we nu allemaal net aan elkaar gewend zijn en onze draai hebben gevonden. Altijd spannend wat daarvoor in de plek komt natuurlijk, maar ook wel weer leuk om een 'nieuwe frisse wind' erin te krijgen. Jullie horen het van me!

Liefs Marin